Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 31 stycznia

2009 – Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego (Siostry Pallotynki) Prowincji Polskiej rozpoczęło świętowanie Jubileuszu 75.lecia istnienia na ziemiach polskich. Rok Jubileuszowy rozpoczęto Mszą św. dziękczynną w kościele Księży Pallotynów w Warszawie, przy ul. Skaryszewskiej 12. Przewodniczył jej abp Henryk Hoser SAC, bp diecezji warszawsko-praskiej.

W liturgii uczestniczyły Siostry Pallotynki z okolicznych wspólnot, prowincjałowie obu pallotyńskich prowincji, pallotyni z pobliskich wspólnot, proboszczowie parafii warszawskich, w których pracują siostry, przedstawiciele władz samorządowych dzielnicy Warszawa Targówek i inni zaproszeni goście.
Pierwsze pallotynki przybyły do Polski 2 II 1934 na zaproszenie ks. Alojzego Majewskiego. Domem macierzystym Zgromadzenia stała się Rajca k. Nowogródka. Od pallotynów otrzymały tam dworek (dawną siedzibę Wereszczaków) z sześćdziesięciohektarowym gospodarstwem.

****************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1932 – Z powodu niskiej liczby abonentów przestał wychodzić dziennik „Polska” (od 1927 pod nazwą „Polak-Katolik”).
Ks. Wojciech Turowski chcąc unowocześnić drukarnię i wydawać dziennik katolicki na wysokim poziomie, zdecydował się na zaciągnięcie pożyczki, która w tym przypadku zakończyła się upadkiem dziennika, bowiem nie znalazł większego poparcia w społeczeństwie (zaledwie 11 500 czytelników), mimo że otrzymano pewną sumę od kard. A. Kakowskiego, że rozwinięto akcję reklamową, że sprzedano część akcji Domu Prasy Katolickiej, że korzystano z pomocy Stowarzyszenia. Wynikły z tego konflikty z Kurią Warszawską, z prywatnymi udziałowcami oraz niektórymi pallotynami i ostatecznie doprowadziły do przejęcia obowiązków przełożonego regii, przez specjalnego delegata w osobie ks. Tomasza Mąciora, mianowanego przez Zarząd Generalny (4 X 1931).

1950* – W dniach 25 – 31 stycznia ks. Ludwik Broda prowadził dla braci rekolekcje w Ołtarzewie.

1951 – Od 31 stycznia do 25 lutego ks. prowincjał Stanisław Czapla przeprowadził wizytację domu ołtarzewskiego.

1968 – Rozpoczął się proces beatyfikacyjny Sługi Bożej s. Faustyny Kowalskiej. Tego dnia Kongregacja dla Spraw Świętych oficjalnym dekretem otwarła proces beatyfikacyjny. Funkcję postulatora pełnił ks. Antoni Mruk SJ profesor Gregorianum w Rzymie (od 18 II 1967), a wicepostulatorem był pracujący w Polsce już w latach procesu diecezjalnego, o. Izydor Borkiewicz OFMConv.
Proces w diecezji, z polecenia kard. Karola Wojtyły, rozpoczął bp Julian Groblicki, który 21 października 1965 przewodniczył uroczystej sesji rozpoczynającej proces informacyjny o życiu i cnotach Siostry Faustyny. Zakończenie procesu nastąpiło 20 IX 1967 na uroczystej sesji, której przewodniczył metropolita krakowski kard. Karol Wojtyła. Po Mszy św. i podpisaniu akt procesu w kaplicy arcybiskupiej w Krakowie, członkowie Trybunału przybyli w pielgrzymce do grobu sługi Bożej Siostry Faustyny, który po ekshumacji od 25 XI 1966 znajdował się w kaplicy klasztoru Zgromadzenia w Krakowie-Łagiewnikach. Akta procesu zostały przekazane do Kongregacji dla Spraw Świętych.

1974 – Ks. Tadeusz Tomasiński, sekretarz do spraw misji pallotyńskich we Francji, spotkał się w Ołtarzewie z księżmi i przedstawił im projekt budowy Centrum Misyjnego w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej 12. Plany obejmowały budowę domu Zarządu Prowincjalnego, przebudowę kościoła i zostały przygotowane przez inż. Stanisława Marzyńskiego.

1985 – Ks. Józef Klaper wyjechał do USA, gdzie w latach 1985-90 był rektorem domu w North Tonawanda i delegatem prowincjała w USA (do 18 IX 1990). Z uwagi na stan zdrowia wrócił w 1995 do Polski i został ponownie mianowany rektorem i proboszczem w Wałbrzychu.

1987 – W szpitalu w North Tonawanda zmarł br. Adolf Kloch (ur. 1910 Lackwanna k. Buffalo), działacz polonijny w USA. Należał do Regii Miłosierdzia Bożego. W końcowym etapie życia cierpliwie znosił swą chorobę, z poddaniem się woli Bożej. Był człowiekiem modlitwy i pracy, gorącym czcicielem Matki Bożej i św. Józefa. Często modlił się o powołania do Stowarzyszenia. Po polsku mówił dobrze, trochę charakterystyczną gwarą, posiadając bogaty zasób słów.

2003 – W Ołtarzewie odbyły się uroczystości pogrzebowe br. Ambrożego Leszkowskiego. Mszy koncelebrowanej przez licznych kapłanów, przy udziale rodziny i wiernych, przewodniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek, który wygłosił też homilię. Pod koniec Mszy św. przemówił ks. prowincjał Tomasz Skibiński imieniem Prowincji Zwiastowania Pańskiego. Ceremoniom pogrzebowym na cmentarzu ołtarzewskim przewodniczył ks. rektor Marian Kowalczyk. Doczesne szczątki br. Ambrożego zostały pochowane w drugiej kwaterze pallotyńskiej.
Brat Ambroży był człowiekiem ogromnej pracy, poświęcenia i oddania. Był dobrym, uczciwym, wrażliwym i otwartym człowiekiem. Swoje obowiązki wypełniał z oddaniem i poświęceniem. Nie słychać było z jego ust słów krytyki, obmowy czy złości. W rozmowach chętnie wracał do okresu dzieciństwa i młodości, wspominając ciepło domu rodzinnego, zwyczaje i czasy, które przeżył. Interesował się ludzkimi radościami i problemami. Miał zwyczaj codziennego odprawiania drogi krzyżowej. Nigdy nie opuszczał modlitw wspólnotowych. Z głęboką wiarą przeżywał Eucharystię i o tym potrafił głęboko mówić; tę żywą pobożność nabył już w domu rodzinnym i pogłębiał ją poprzez lekturę ascetyczną i doświadczenie życia. Często chodził do kaplicy domowej i wiele czasu poświęcał na słuchanie głosu Radia Maryja, z którym się modlił, uczestniczył w katechezach, śpiewach i dyskusjach.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny