Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 8 kwietnia

2017 – Teatr Wyższego Seminarium Duchownego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Ołtarzewie wystawił ostatni raz tego roku Misterium Męki Pańskiej. Tegoroczne misterium zatytułowane: „Jezus – Źródło Życia”, zostało przygotowane na podstawie Ewangelii według św. Jana. Autorem scenariusza i reżyserem był al. Maciej Krzywiński SAC. Wszystkie przedstawienia grane były w okresie Wielkiego Postu – zawsze w soboty po południu.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1927 – Do Ołtarzewa przybyli z Warszawy pierwsi mieszkańcy: ks. Franciszek Pauliński, br. Ludwik Krajniewski, br. Bolesław Grzybowski i br. Jakub Głowacki. Ks. Pauliński był pierwszym rektorem Ołtarzewa. Jego rządy trwały tylko 20 dni.

1934 – Ołtarzewskie siostry urszulanki urządziły w sali przy kaplicy parkowej przedstawienie pt. „Powitanie wiosny”.
– Wieczorem w Ołtarzewie, w sali obok kaplicy parkowej, odbyło się spotkanie wielkanocne, tzw. „Jajko” dla KSMP.

1943 – Z powodu kazania wygłoszonego w Branicach, został aresztowany ks. Heinrich Henkes. Przewieziono go do więzienia w Raciborzu, a 10 VII trafił do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Dachau.
Władze hitlerowskie od kilku lat kontrolowały jego kazania i rozmowy, a on sam był wielokrotnie wzywany do miejscowego gestapo.

1945 – August kard. Hlond, uwolniony z internowania, przybył do Paryża, serdecznie witany przez ks. Czesława Wędziocha SAC, rektora Polskiej Misji Katolickiej we Francji i Polonię francuską. Prymas, przebywający w Wiedenbrück w Westfalii, został uwolniony 31 III 1945 przez wojska amerykańskie.

1948 – Wykładowcy wydziałów teologicznych i seminariów duchownych, obradujący w Krakowie, wysłali prośbę do Stolicy Apostolskiej o oficjalne wprowadzenie święta Miłosierdzia Bożego. Wcześniej, Episkopat Polski, doceniając wielkie znaczenie nabożeństwa podczas ostatnich lat wojennych i wystarczająco duże rozpowszechnienie w Polsce, wniósł w tej sprawie w 1946 prośbę do Stolicy Apostolskiej.
Ponieważ odpowiedzi nie było, dlatego Komisja Główna Episkopatu zwróciła się do abpa wileńskiego Romualda Jałbrzykowskiego o wydanie opinii na temat kultu Miłosierdzia Bożego w formie proponowanej przez s. Faustynę. Odpowiedź była jednoznacznie negatywna. Podobną opinię wydał ks. prałat Adam Sawicki, wikariusz kapitulny archidiecezji wileńskiej w Białymstoku, poproszony o to przez Prymasa Polski i przewodniczącego Episkopatu kard. Stefana Wyszyńskiego. Prymas Polski wyraźnie przy tym zaznaczył, że czyni to na zlecenie Kongregacji Świętego Oficjum.

1948 – Ks. Stanisław Hereśniak, rektor domu sucharskiego, został mianowany administratorem parafii Samsieczno w archidiecezji gnieźnieńskiej.

1950 – Rezurekcję w Ołtarzewie, przy pełnym kościele wiernych, prowadził ks. prowincjał Stanisław Czapla. Wieczorna rezurekcja trwała przyszło dwie i pół godziny.

1951 – Biskup Wacław Majewski udzielił w kościele seminaryjnym w Ołtarzewie święceń subdiakonatu pięciu klerykom.

1961 – W Ząbkowicach Śląskich zmarł br. Tomasz Przewoźny (ur. 1886 w Sobiałkowie, w archidiecezji poznańskiej). Życie śp. zmarłego to żywa kronika naszej prowincji. Należał bowiem do pierwszego pokolenia współpracowników założyciela prowincji ks. Alojzego Majewskiego. […] mimo trudności idzie wiernie drogą swego powołania. Okazuje się wiernym przewodnikiem apostolskim. […] Praca jego cicha, niepozorna była dla niego środkiem apostołowania. Praca o tyle jest wierna, o ile jest ożywiana motywem wiary. Śp. zmarły nasz współbrat jest dla nas przykładem wierności swemu powołaniu, przykładem serdecznego umiłowania pracy, działalności i ideałów Stowarzyszenia” (ks. Józef Dąbrowski).

1962 – Dk. Stanisław Idziak przyjął święcenia kapłańskie w kościele parafialnym w Castel Gandolfo z rąk bpa Rafaellego Macario, sufragana Albano.

1970 – W Szpitalu Grochowskim w Warszawie zmarł ks. Eugeniusz Dąbrowski (ur. 16 V 1901, Warszawa), teolog, wybitny biblista, ceniony wykładowca i organizator pracy naukowej; jego wykłady odznaczały się erudycją, jasnością myśli i piękną polszczyzną. Od 1944 był proboszczem parafii Bożego Ciała w Warszawie na Kamionku. Zainicjował serię komentarzy do Pisma Świętego, opracował historyczno-krytyczny komentarz do Dziejów Apostolskich (1961) i 1 Listu do Koryntian (1965); był inicjatorem i redatorem „Podręcznej encyklopedii biblijnej” (t. 1-2 1961).
We wrześniu 1944 uratował przed wysadzeniem w powietrze wotywną świątynię pod wezwaniem MB Zwycięskiej (ob. konkatedra diecezji warszawsko-praskiej). Początkowo należał do grona „postępowych katolików”; 12 grudnia 1952 wygłosił główny referat zjazdu duchowieństwa we Wrocławiu, krytycznie oceniający działania Episkopatu, zwłaszcza Prymasa Stefana Wyszyńskiego. W podobnym tonie publikował też na łamach organu prasowego PAX „Słowo Powszechne”. Jednak w końcu września 1953, po aresztowaniu przez komunistów kard. S. Wyszyńskiego, zerwał definitywnie kontakty z tym środowiskiem i już ich nie nawiązał. Ks. E. Dąbrowski pochowany został na warszawskim Bródnie.

1972 – Rekolekcje do sióstr pasterek w Świętej Katarzynie rozpoczął ks. Wiktor Bartkowiak.
– W Borku k. Krakowa odbyły się uroczystości związane z rocznicą śmierci s. Faustyny Kowalskiej. Dom ołtarzewski reprezentował br. Bronisław Stasiak.

1977 – Pięćdziesięciolecie założenia domu ołtarzewskiego przypadło tego roku w Wielki Piątek. Wieczornemu nabożeństwu przewodniczył ks. Józef Czachor.

1977 – Przed centralnymi uroczystościami jubileuszowymi Ołtarzewa ks. prowincjał Józef Dąbrowski wystosował w sam dzień założenia placówki list do wszystkich współbraci. List zaczynał się słowami:
„Dom i wspólnota ołtarzewska obchodzą w roku bieżącym 50.lecie jego istnienia. Dokładnie w dniu 8 kwietnia 1927 roku wprowadzili się do budynku dawnej szkoły rolniczej w Ołtarzewie pierwsi członkowie naszego Stowarzyszenia. Od tamtej pamiętnej daty dom ten został włączony w nurt dziejów naszej Prowincji, a pośrednio i całego Stowarzyszenia.
Nie ma w prowincji polskiej nikogo, kto by nie zdawał sobie sprawy z roli, jaką pełni nasza instytucja ołtarzewska. Dlatego godzi się te uroczystości jubileuszowe obchodzić wspólnie w całej Prowincji, przypomnieć sobie główniejsze daty i wydarzenia z historii Ołtarzewa, oddać hołd zmarłym założycielom i budowniczym jak i główniejszym aktorom historii, którzy w sensie duchowym i fizycznym zakładali fundamenty tego domu. Ich ofiary i umiłowanie Stowarzyszenia, sięgające niekiedy granic heroizmu, mogą i powinny stać się zachętą i zobowiązaniem dla przyszłych pokoleń pallotyńskich”.

1978 – W dniach 8-12 kwietnia w Seminarium w Ołtarzewie przebywali pallotyńscy klerycy z Vallendaru (RFN), ze swoim księdzem prefektem. Dołączyli do nich dwaj klerycy z NRD, którzy przebywali w nowicjacie w Ząbkowicach Śląskich. Goście z Niemiec zwiedzali nasze Seminarium, Niepokalanów, Żelazową Wolę (9 IV), Warszawę (10 IV) i okolice Warszawy (11 IV). Odbyli też spotkanie z ołtarzewskimi klerykami (10 IV), a ostatniego dnia wyjechali w drogę powrotną do Poznania.

1979 – Pięciu gimnazjalistów z Vallendaru, wraz ze swoim księdzem prefektem, pallotynem, przebywało w Ołtarzewie przez trzy kolejne dni.

1980 – W dniach 8-12 IV odbyło się w Ołtarzewie Zebranie Prowincjalne. Rozpoczęła go Msza św. koncelebrowana o godz. 12:00, pod przewodnictwem ks. prowincjała Henryka Kietlińskiego. W Zebraniu wzięli udział członkowie z urzędu i wybrani delegaci oraz: ks. Zenon Modzelewski, superior Regii Miłosierdzia Bożego, ks. Franciszek Cegiełka z USA, ks. Henryk Kazaniecki, delegat z Rwandy, ks. Zenon Bazan, delegat z Rwandy i ks. Alojzy Żuchowski, wicegenerał.
Ojcowie Zebrania zdecydowali między innymi o budowie domu w Otwocku. Podjęto w ten sposób starą ideę, by w Otwocku zbudować sanatorium dla członków polskiej prowincji.

1983 – W Ołtarzewie odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. br. Kazimierza Szafrańskiego, który 5 kwietnia, w godzinach popołudniowych, zmarł w szpitalu w Warszawie przy ul. Płockiej.
Jego doczesne szczątki przewieziono 7 kwietnia do Ołtarzewa. Tego dnia wspólnota zgromadziła się na czuwaniu i modlitwie przy zmarłym.
Natomiast 8 kwietnia, we Mszy pogrzebowej, koncelebrowanej pod przewodnictwem ks. prowincjała Henryka Kietlińskiego uczestniczyły liczne delegacje z pallotyńskich domów, zwłaszcza braci, rodzina Zmarłego oraz całe Seminarium. Homilię wygłosił ks. Kietliński. Został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym w Ołtarzewie.

1993 – W tegorocznym Triduum Paschalnym i w Świętach Wielkanocnych (8-12 kwietnia), w przeżywaniu zbawczych Tajemnic wiary, pomagały aż trzy chóry: z Portugalii, z ks. Janem Stawickim, chór kl. Andrzeja Daniewicza i ołtarzewski chór parafialny.

1997 – „Tego dnia świętowaliśmy niecodzienny jubileusz. Mianowicie przypadającą 70. rocznicę przybycia pierwszych pallotynów do Ołtarzewa. 70 lat temu pierwsi współbracia: ks. Franciszek Pauliński i bracia – Ludwik Krajniewski, Bolesław Grzybowski i Jakub Głowacki – zamieszkali w opuszczonej szkole rolniczej. O ważności tego wydarzenia dla naszej wspólnoty mówił w homilii ks. prowincjał Lesław Gwarek, który ukazał także aktualne zadania stojące przed członkami wspólnoty ołtarzewskiej.
Wieczorem kilku współbraci przedstawiło okolicznościową wieczornicę, która przywołując wiele z wydarzeń minionych, dawała przekrój przez dzieje Ołtarzewa” (Kronika Ołtarzewa).

1998 – Zmarł bp John Rosner SAC, emerytowany bp Queenstown w Republice Południowej Afryki.
Ur. 13 V 1908 w Schnaittenbach. Wstąpił do Stowarzyszenia. 19 III 1934 przyjął święcenia kapłańskie. 3 II 1972 mianowany został bpem Queenstown. 25 IV 1972 przyjął święcenia biskupie. 3 II 1984 przyjęto jego rezygnację z biskupstwa, z powodu wieku.

1999 – Przy Zarządzie Prowincjalnym Prowincji Chrystusa Króla powołano Sekretariat Fatimski, dla intensyfikacji rozwoju kultu fatimskiego w Zakopanem i służącego podobnym ośrodkom w kraju. Ks. Mirosław Drozdek został wówczas jego dyrektorem. W ramach Sekretariatu powstały w Zakopanem: Ośrodek Dokumentacji Fatimskiej, Apostolat Rodzin Fatimskich, Krucjata Różańca Rodzinnego i dziecięca „Biała Armia”.

2005 – W Watykanie odbyły się uroczystości pogrzebowe pap. Jana Pawła II. Pogrzeb był jednym z największych zgromadzeń chrześcijan w historii świata. Na ceremonię przybyło do Rzymu 2-4 milionów ludzi (niektóre źródła mówiły o ok. 5 milionach pielgrzymów), ponadto w wielu krajach świata odbyły się lokalne uroczystości żałobne. W pogrzebie uczestniczyło 4 królów, 5 królowych, ponad 70 prezydentów państw reprezentujących kraje z różnych zakątków globu. Nabożeństwo prowadzone było w języku łacińskim; modlono się również po włosku, francusku, polsku, niemiecku, w języku suahili, tagalskim i po portugalsku (wikipedia).

2008 – W dniach 2-8 IV trwały w Rzymie obrady Pierwszego Światowego Kongresu Miłosierdzia Bożego. Kongres odbył się z inicjatywy kard. Schönborna, kard. Christopha Schönborna, abpa Wiednia i kard. Stanisława Dziwisza.
Idea Kongresu zrodziła się w Łagiewnikach, podczas międzynarodowych rekolekcji dla kapłanów, zorganizowanych z inicjatywy kard. Schönborna. Członkowie ruchu WACOM (World Apostolic Congres On Mercy), którzy przygotowują światowe kongresy o Miłosierdziu, współpracują z diecezjalnymi komitetami, narodowymi i kontynentalnymi. Tworzą je osoby zaangażowane w szerzenie kultu Bożego Miłosierdzia wraz z biskupami i kardynałami. Ich celem jest manifestacja wiary czcicieli Boga Miłosiernego, a także inspiracja i popularyzacja tego kultu.

2011 – W warszawskim kościele Trójcy Świętej na Czerniakowie dokonano instalacji relikwii męczennika bł. Józefa Stanka. W kościele tym od lat obchodzi się rocznicę jego męczeńskiej śmierci (23 IX).

2011 – Zmarł ks. Jan Jędraszek (ur. 1932 w Łaziskach, w parafii Wielgie, w diecezji sandomierskiej), duszpasterz we Francji 1968-71, misjonarz w Brazylii 1973-79, kierownik księgarni Instytut Maryjny w Częstochowie.
Chcąc powrócić w rodzinne strony, w 2000 wystąpił z prośbą o przyznanie mu „roku sabatycznego”, z zamieszkaniem we wspólnocie we Wrzosowie, do czego przełożeni odnieśli się przychylnie w VI 2001. W tym samym czasie wyraził również pragnienie powrotu do macierzystej Prowincji Chrystusa Króla, co zgodnie z dekretem przełożonego generalnego dokonało się 24 VIII 2002. Podjął jeszcze wysiłek pracy duszpasterskiej w Radomiu (XI 2002 – 2005), jednak wątły stan zdrowia nie pozwalał mu w pełni angażować się w zajęcia duszpasterskie, dlatego 22 VIII 2005 został ponownie skierowany do Wrzosowa, w charakterze duszpasterza emeryta.

2013 – W Poznaniu odbyły się centralne obchody dwudziestolecia powstania Prowincji Zwiastowania Pańskiego.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny