Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 29 września

2019 – W drodze na doroczne rekolekcje kapłańskie zmarł nagle ks. Kazimierz Czulak. Śmierć zastała go w pociągu na trasie Wrocław-Olsztyn.

Ks. Kazimierz urodził się 15 marca 1944 w Międzybrodziu Bialskim; pierwszą konsekrację w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni) złożył 8 września 1963; święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca 1970.

Był profesorem i prefektem alumnów w Ołtarzewie; w latach 1984 – 1993 rektorem WSD i domu w Ołtarzewie, radcą prowincjalnym 1990-93; misjonarzem i profesorem Seminarium pallotyńskiego w Yoaundé w Kamerunie 1995-98.

W latach 1998 – 2004 pełnił urząd radcy generalnego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego; w latach 2005 – 2011 wyższego przełożonego Prowincji Zwiastowania Pańskiego, 2011-17 był duszpasterzem w Meksyku.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1837 – pod koniec września – Ks. Wincenty Pallotti przenosi się na stałe zamieszkanie do Santo Spirito.

1842 – Sekretarz Stanu, Luigi kard. Lambruschini CRSP, napisał pismo do mons. La Grua, prezesa kościoła Santo Spirito, w którym prosił go, aby teraz nic nie czynił w sprawie usunięcia ks. Wincentego Pallottiego ze stanowiska rektora kościoła. Sprawę tę będzie omawiał z królem neapolitańskim sam papież.

1932 – Do Ołtarzewa przybył na stałe z Pragi br. Kazimierz Szafrański.

– O godzinie 9:00 w kaplicy parkowej w Ołtarzewie odprawiono nabożeństwo żałobne za śp. Michalinę Mościcką (+17 VIII 1932 w Spale), pierwszą żonę prezydenta RP Ignacego Mościckiego. W nabożeństwie wzięły udział uczniowie szkół w Ożarowie i Ołtarzewie, nauczyciele, urzędnicy gmin itp.

1934 – Ks. Alfons Męcikowski, rektor Ołtarzewa, uczestniczył w parafialnym odpuście św. Tekli w Borzęcinie.

1938 – W Szensztat profesję wieczną złożył kl. Mieczysław Ignacy Curzydło.

1938 – (lub 28 IX) – Do Ołtarzewa przybyli z Suchar: ks. Brunon Marciniak i br. Stanisław Widzyk.

1939 – Budynek seminaryjny w Ołtarzewie został zajęty przez wojsko niemieckie na szpital wojskowy. Niemcy zlikwidowali szpital 18 XI, a 10 XII opuścili Ołtarzew.

1945 – Br. Kazimierz Szafrański został przydzielony do Ołtarzewa jako organista, by tu od 1946 aż do końca życia pracować w administracji, a 1 IV 1979 obchodził tam jubileusz 50-lecia konsekracji w Stowarzyszeniu. Zmarł w 1983.

1946 – W Ząbkowicach Śląskich odbyła się konsekracja kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji. Kazanie podczas uroczystości konsekracji wygłosił ks. Alfons Kremzer SAC. Odprawiano wtedy pierwszą Mszę św. i poświęcono mury klasztoru. Po jej zakończeniu ustawiono w kościele na prowizorycznym tronie monstrancję do publicznej adoracji. Od tego czasu trwa w świątyni adoracja Najświętszego Sakramentu.

11 klarysek przybyło tu ze Lwowa 21 sierpnia 1946. Przejęły one wtedy świątynię i klasztor.

1951 – Klerycy zakończyli dwumiesięczną pracę przy wyrównaniu alei wzdłuż frontu domu, nazwanej przez nich „trasą WZ”. Później położono na nią stosowną nawierzchnię.

1952 – W trudnym okresie stalinizmu, kiedy władza państwowa utrudniała funkcjonowanie seminariów duchownych i likwidowała własność kościelną, pallotyni postanowili powierzyć swoje Seminarium Matce Bożej. 29 września 1952 do Częstochowy przybyło całe WSD w Ołtarzewie, w liczbie 120 kleryków i kilkoma profesorami. Uroczystą Mszę św. na Jasnej Górze odprawił ks. prowincjał Stanisław Czapla. Wtedy też całe Seminarium oddało się w opiekę Jasnogórskiej Pani. Akt oddania został ułożony w duchu szensztackim; jest w nim mowa m.in. o tzw. kapitale łask czy o przymierzu miłości z Maryją w formie kontraktu dwustronnego („czek in blanco”). Nie dziwi to, ponieważ ks. Czapla był rzecznikiem i propagatorem szensztackiego modelu wychowania.

1963 – niedziela – W Wałbrzychu, o godz. 16.00 odbył się pogrzeb br. Antoniego Gatki. Mszę pogrzebową odprawił ks. prowincjał Eugeniusz Weron, który w kazaniu przyrównał życie brata do ofiarnej świecy płonącej na ołtarzu. Nieszpory żałobne sprawował ks. Stanisław Woźniak, krewny br. Antoniego. Nad grobem odmówiono modlitwę Anioł Pański, zaznaczając przy tym, że br. Antoni, kiedy codziennie dzwonił trzy razy w kościele, to odmawiał ją za parafian w następujących intencjach (jak sam opowiadał): o nawrócenie grzeszników i oziębłych, za dzieci i młodzież, za rodziny. Tej modlitwy uczył też małych ministrantów. Został pochowany w Wałbrzychu-Podgórzu, w nowej części cmentarza, w pobliżu głównego krzyża.

1969 – Editions du Dialogue opublikowało antologię „À l’ombre de louer Dieu”, w której znalazły się przekłady polskich prozaików: Jerzego Andrzejewskiego, Marii Dąbrowskiej, Jana Dobraczyńskiego, Leszka Elektorowicza, Antoniego Gołubiewa, Karola Ludwika Konińskiego, Jerzego Krzysztonia, Hanny Malewskiej, Ksawerego Pruszyńskiego, Jerzego Zawieyskiego i Wojciecha Żukrowskiego. Teksty tłumaczyli: Simone Deligne, Teresa Dzieduszycka, Wacław Jan Godlewski, Anna Posner i Olga Scherer.

1971 – wrzesień – W paryskim domu pallotynów trwały prace adaptacyjne przygotowujące przyszłą salę spotkań (kaplicę): „zrobiono drzwi, przejście ze starego domu do nowego; […] zrobiono betonową podłogę, obrzucono ściany i zabrano się do okien wystawowych” (z Kroniki Regii).

1971 – Trzydziestu dwóch alumnów wyjechało na grzyby, wśród nich była duża grupa rowerzystów. „Noc spędzili w lesie przy ognisku, a o świcie, po Mszy św. polowej, wszyscy rozeszli się w pogoni za borowikami” (z kroniki seminaryjnej).

1974 – Ks. Tadeusz Tomasiński, sekretarz misyjny Regii Miłosierdzia Bożego z Francji, obchodził w Ołtarzewie uroczyście jubileusz 25.lecia święceń kapłańskich. Uroczystość zaszczycili swoją obecnością m.in.: André Perraudin, arcybiskup z Rwandy, ks. prowincjał Józef Dąbrowski, ks. rektor z Otwocka Edmund Boniewicz, ks. Stanisław Kuraciński, sekretarz ds. misji polskiej prowincji oraz miejscowi księża. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył sam Jubilat. Kazanie okolicznościowe wygłosił ks. Kuraciński. Po Mszy św. przemówił abp Perraudin, w którym podkreślił wkład jubilata w rozwój naszego Stowarzyszenia.

1974 – W godzinach wieczornych przybyli do Seminarium w Ołtarzewie: bp Artur Krawczak (+2000) i bp Walter Schoenherr (+2007), biskupi pomocniczy z Detroit.

1976 – W Ołtarzewie odprawiono Mszę św. za śp. Jarosława Bokszańskiego, zamordowanego lekarza z Ożarowa, który sprawował opiekę lekarską w Seminarium. Miał on zamiar wyjechać na misje do Rwandy.

– Seminarium odwiedziła p. prof. Kołcz, która uczyła języka francuskiego na Alliance Française w Paryżu. Pani Kołcz uczyła naszych misjonarzy udających się na misję do Rwandy.

1977 – Ks. Kazimierz Czulak obronił pracę doktorską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Tytuł pracy brzmiał: „Neomarksistowski obraz Jezusa. Konfrontacja z chrystologią 'Gaudium et spes'”.

1978 – Editions du Dialogue wydało 35. pozycję Kolekcji „Znaki Czasu” autorstwa profesora z Monachium, Wolfharta Pannenberga (+2014) „Kim jest człowiek? Współczesna antropologia w świetle teologii”. Książkę tłumaczyli na język polski: Edward Zwolski i Danuta Szumska.

1979 – Ks. wiceprowincjał Jan Pałyga przyjął w Ołtarzewie pierwszą konsekrację 12. alumnów Seminarium. On też przewodniczył Mszy św. koncelebrowanej i wygłosił okolicznościowe przemówienie.

1979 – Z inwestycji zrealizowanych w wakacje w kościele ołtarzewskim, trzeba wymienić:

-Wykonanie reliefów przy bocznych ołtarzach Świętej Rodziny i Miłosierdzia Bożego.

-W warsztatach kamieniarskich w Kielcach wykonano chrzcielnicę. -Zakrystię wyposażono w szereg nowych paramentów liturgicznych, jak ornaty, komże, obrusy i tym podobne. Wielu z tych paramentów wykonała z materiału dostarczonego przez Seminarium p. Balterowa, mama ks. Lucjana Baltera.

1980 – W Ołtarzewie odbyła się pierwsza konsekracja alumnów kursu drugiego oraz odnowienie rocznej konsekracji dla kursów III-V.

1982; 1983 – Na ręce ks. prowincjała Henryka Kietlińskiego 29. alumnów złożyło w kościele seminaryjnym w Ołtarzewie pierwszą konsekrację. Pozostali klerycy odnowili swoją profesję.

1985 – Po dwuletnim okresie wstępnym w Stowarzyszeniu, grupa 41. nowicjuszy złożyła tego dnia w Ołtarzewie swą pierwszą konsekrację. Alumni wyższych kursów odnowili też swoją konsekrację czasową (70. kleryków i braci). Wydarzenie to poprzedziły rekolekcje, które trwały od 24 do 28 września i prowadził je ks. Bogdan Boniewicz z Lublina.

Mszy św. w asyście kilkunastu kapłanów przewodniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek. On też w wygłoszonej homilii podkreślił, że uroczystość konsekracji odbywa się w roku jubileuszowym, wskazał młodym na konieczność wejścia w dziedzictwo, w tradycję pallotyńską. „Nie burzcie przeszłości ołtarzy. Twórzcie nową rzeczywistość na miarę potrzeb dzisiejszego cierpiącego człowieka. […] Powiedzielibyśmy po ludzku, że jesteście szaleńcami. Jeśli jednak weszliście na drogę tego szaleństwa – zyskaliście zmartwychwstanie”. W uroczystości wzięli udział zaproszeni rodzice, rodziny, bliscy i przyjaciele neoprofesów.

1986 – Na ręce ks. wiceprowincjała Henryka Kietlińskiego 32. alumnów złożyło w Ołtarzewie pierwszą konsekrację. Pozostali alumni i bracia junioryści ze wspólnoty ołtarzewskiej odnowili swoje przyrzeczenia.

1986 – Br. Andrzej Góralczyk złożył wieczną profesję.

1986; 1987; 1989; 1990 – Ks. prowincjał Czesław Parzyszek przyjął w Ołtarzewie od alumnów drugiego roku pierwszą konsekrację (w 1986 składało konsekrację 32. kleryków; w 1989 – 24.; 1990 – 22.), a od pozostałych odnowienie profesji czasowej.

W 1990 honorowymi gośćmi uroczystości byli: bp Herbert Nikolaus Lenhof (+2017) SAC, ordynariusz diecezji Queenstown i ks. superior Barry John Reabow SAC z Regii św. Józefa – obydwaj z Republiki Południowej Afryki.

1988 – W Ołtarzewie, 36. alumnów drugiego roku filozofii złożyło na ręce ks. prowincjała Czesława Parzyszka pierwszą konsekrację.

1990 – Ks. generał Martin Juritsch podpisał dokument „Dostosowanie naszego Prawa do Kodeksu Prawa Kanonicznego”, zatwierdzony wcześniej przez XVI Zebranie Generalne i Stolicę Apostolską. Dokument ten został rozesłany do wszystkich członków prowincji polskiej; ks. prowincjał Czesław  Parzyszek wystosował z tej okazji „List do wszystkich współbraci polskiej prowincji SAC”, zachęcając do jego studium.

1991 – Na prośbę patriarchy Lizbony polska prowincja przejęła parafię w Odivelas (peryferie Lizbony). Na uroczyste przejęcie parafii przyjechał z Polski ks. Stanisław Kuraciński. Władze kościelne reprezentował rektor seminarium diecezjalnego (28 IX polscy pallotyni z Lizbony i ks. Kuraciński zostali przyjęci przez kard. Antonio II Ribeiro, patriarchę Lizbony). Parafia liczyła ok. 150 000 mieszkańców. Proboszczem został ustanowiony ks. Ludwik Homa. Pomagali mu ks. Andrzej Gładysz i ks. Jan Stawicki.

1991 – Br. Zdzisław Figarski złożył wieczną profesję w kościele pw. św. Elżbiety w Gdańsku, na ręce ks. wiceprowincjała Henryka Kietlińskiego. Uroczystość uświetnili m.in. ks. Stanisław Zięba, kanclerz Kurii Gdańskiej i ks. Piotr Jankowski z Warszawy.

1991 – Z inicjatywy Centre du Dialogue odprawiono w kościele akademickim przy rue Cler mszę za Stefana Kisielewskiego (†27 IX 1991). Kisielewski wielokrotnie przebywał w domu paryskim pallotynów, w Centre wygłosił 9 odczytów, a wydawnictwo Editions du Dialogue wydało zbiór jego felietonów „100 razy głową w ścianę” (Paris 1972).

1991 – wrzesień – Nastąpiły zmiany w delegaturze w Brazylii: ks. Kazimierz Pac został ojcem duchownym naszego seminarium, a ks. Adam Kowalik ojcem duchownym Niższego Seminarium Duchownego w Rio de Janeiro.

1991 – Nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego w parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Gdańsku Wrzeszczu wprowadził ks. proboszcz Piotr Marek.

1994; 1996 – Na ręce ks. prowincjała Lesława Gwarka 22. alumnów i dwóch braci złożyło w Ołtarzewie pierwszą profesję; w 1996 – 27. kleryków i dwóch braci.

1994 – Decyzją przełożonych ks. Jan Jędraszek senior został mianowany kapelanem wspólnoty nowicjackiej misjonarek Świętej Rodziny w Chełmnie.  W tym czasie zaczął pogarszać się jego stan zdrowia. Chcąc powrócić w rodzinne strony, w 2000 wystąpił z prośbą o przyznanie mu „roku sabatycznego”, z zamieszkaniem we wspólnocie we Wrzosowie, do czego przełożeni odnieśli się przychylnie w VI 2001. W tym samym czasie wyraził również pragnienie powrotu do macierzystej Prowincji Chrystusa Króla, co zgodnie z dekretem przełożonego generalnego dokonało się 24 VIII 2002.

1995 – Ks. Julian Warzecha został mianowany ojcem duchownym WSD w Ołtarzewie. Udzielał się też jako duszpasterz i spowiednik sióstr zakonnych oraz rekolekcjonista.

1996 – Wspólnota seminaryjna uczestniczyła po południu w spotkaniu z figurą Matki Bożej Fatimskiej w kościele parafialnym w Ożarowie Mazowieckim. Figura od prawie roku odbywała peregrynację po wszystkich polskich diecezjach. Uroczystą liturgię Mszy św. w Ożarowie odprawił dla wiernych całego dekanatu bp Władysław Miziołek.

Ok. godz. 19:30, gdy figura peregrynowała z Ożarowa do Niepokalanowa, na chwilę zatrzymała się przy Seminarium w Ołtarzewie. W krótkim akcie zawierzenia oddano Maryi Seminarium, wszystkich którzy w nim mieszkali i pracowali.

1997 – Ukazał się pierwszy numer „Horyzontów Misyjnych”. Wydaje go Sekretariat Misyjny Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAC. „Czasopismo to stawia sobie za cel informować o dziele misyjnym, podejmowanym przez Kościół w Polsce, a przede wszystkim ukazywać misyjne zaangażowanie polskich pallotynów”. Pierwszym redaktorem naczelnym został ks. Henryk Walczak.

1997 – Ks. Czesław Parzyszek odebrał w Ołtarzewie od 32. alumnów pierwszą konsekrację. Podczas tej ceremonii 58. współbraci odnowiło konsekrację czasową w Stowarzyszeniu. Do odnowienia profesji klerycy przygotowywali się przez rekolekcje, które prowadził ks. prowincjał Lesław Gwarek.

1998 – Ks. wiceprowincjał Józef Nowak przyjął w Ołtarzewie od alumnów kursu II. akt pierwszej konsekracji czasowej, a od kleryków kursów III-V – ponowienie profesji. Słowo Boże podczas Eucharystii wygłosił ks. wiceprowincjał Wojciech Pietrzak.

1998 – Rozpoczęto budowę kościoła w Bielsku-Białej, według projektu architekta Stanisława Tylki z Zakopanego. 15 V 2011 nastąpiło jego poświęcenie przez bpa bielsko-żywieckiego Tadeusza Rakoczego.

1999 – Podczas Mszy św. 26. nowicjuszy złożyło w Ołtarzewie pierwszą konsekrację czasową na ręce swych przełożonych prowincjalnych.

2000 – W Ołtarzewie podczas Mszy św. klerycy III-V kursu ponowili konsekrację czasową.

2002 – W Sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni w Czarnej 27. współbraci zakończyło swój Okres Wstępny i złożyło pierwszą konsekrację w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego. Akty konsekracyjna przyjęli księża prowincjałowie: Tomasz Skibiński i Czesław Parzyszek.

2003 – Został kanonicznie erygowany dom Stowarzyszenia w Kielcach, przy ul. Fosforytowej 6, gdzie teren i budynki, wzniesione dzięki zapobiegliwości ks. Aleksandra Orzecha, są własnością Stowarzyszenia.

2003 – Klerycy z Ołtarzewa i Lwowa odnowili w ołtarzewskim Wieczerniku swoje konsekracje czasowe. Mszy św. przewodniczył ks. prowincjał Tomasz Skibiński, a homilię wygłosił ks. prowincjał Czesław Parzyszek. Proponował on w niej oparcie swojego rozwoju duchowego o trzy filary: ciszy, miłości i pokoju. „Wierzymy, że akt konsekracji w Stowarzyszeniu stanie się świadectwem dla świata i umocnieniem w naszej pallotyński drodze do kapłaństwa”.

2004 – Tego dnia 37. alumnów z Ołtarzewa i trzech ze Lwowa ponowiło w kościele seminaryjnym swoje konsekracje czasowe. Uroczystej liturgii przewodniczył radca Prowincji Chrystusa Króla ks. Aleksander Orzech, a homilię wygłosił wiceprowincjał Prowincji Zwiastowania Pańskiego ks. Zygmunt Falczyński.

2014 – Prowincja Chrystusa Króla podpisała umowę z Prowincją Królowej Apostołów we Włoszech w sprawie przejęcia placówki i parafii pw. św. Wincentego Pallottiego w Pietralata. Tego dnia ks. Piotr Bełczowski otrzymał dekret na rektora tej wspólnoty.

2017 – W dniach 28-29 września, w Warszawie, w Belwederze międzynarodowa konferencja „»Operacja polska« NKWD 1937–1938. Przywracanie pamięci o zbrodni” –  w której brał udział ks. prof. Roman Dzwonkowski SAC. Wieczorem ostatniego dnia podzielił się informacjami o przebiegu konferencji ze współbraćmi z domu warszawskiego.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny