Prowincja Chrystusa Króla

Idę do Ciebie
prawdą swego życia,
z tym, co w nim było
dobre i nie…
piękne i nie…
Idę z wiarą
i w niej dziękuję
za wszystko:
Rodzinie,
Stowarzyszeniu,
Przyjaciołom
(tekst z obrazka prymicyjnego ks. Jerzego Chwieja)

Ks. Jerzy Chwiej SAC (1956-2024), misjonarz w Rwandzie, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, duszpasterz w Belgii i w Sekretariacie Misyjnym w Ząbkach

Urodził się 5 października 1956 r. w Jarocinie k. Niska (pow. Stalowa Wola) w rodzinie robotniczej Czesława, pracownika Huty Stalowa Wola i Władysławy z d. Piotrowska. Był najstarszym dzieckiem i miał troje rodzeństwa: Antoniego, Halinę – która została zakonnicą w zgromadzeniu honoratek i Zygmunta. Jerzy przez długie lata pełnił funkcję ministranta. W 1963 r. zaczął uczęszczać do szkoły podstawowej w Jarocinie, a po ukończeniu elementarnej edukacji kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Ulanowie. Po dwóch latach przeniósł się do Liceum Ogólnokształcącego w Dźbowie (pow. częstochowski), gdzie ukończył szkołę i otrzymał świadectwo dojrzałości. W okresie dźbowskim objęty był opieką pallotyńskiego Duszpasterstwa Powołań Ośrodka Częstochowskiego. W szkole miał opinię wzorowego, pracowitego, pilnego i sumiennego ucznia.

We wrześniu 1975 r. rozpoczął pallotyński nowicjat w Ząbkowicach Śląskich. Pierwszą konsekrację złożył 8 września 1977 r. w Ołtarzewie na ręce ks. prowincjała Józefa Dąbrowskiego SAC; wieczną zaś składał w Kielcach na Karczówce – 26 września 1982 r. na ręce ks. prowincjała Henryka Kietlińskiego SAC. W Ołtarzewie w latach 1976-83 odbył studia filozofii i teologii. W tym okresie z pasją angażował się w prace katechetyczne wśród trudnych dzieci ze środowiska rodzin podlegających opiece Kuratorium w Pruszkowie. Chętnie pomagał na furcie i marzył o pracy na misjach w Rwandzie. Jego deklaracja gotowości podjęcia pracy misyjnej na terenie Afryki została zaakceptowana przez przełożonych w listopadzie 1982 r.

Święcenia kapłańskie przyjął 8 maja 1983 r. w Ołtarzewie z rąk bpa Władysława Miziołka, warszawskiego biskupa pomocniczego. 18 czerwca 1983 r. w Niepokalanowie wraz z pięcioma innymi pallotynami udającymi się do Afryki, przyjął z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II krzyż misyjny i 1 września tr. został skierowany do pracy misyjnej w Rwandzie. Najpierw przez rok uczył się języka francuskiego w Belgii i 23 sierpnia 1984 r. wyjechał do Rwandy. Po dwumiesięcznym kursie języka kinyarwanda w domu pallotyńskim na Gikondo w Kigali został wikariuszem w Masaka (do 1 września 1987 r.), a następnie był wikariuszem i administratorem wspólnoty w Ruhango (do 31 sierpnia 1989 r.).

W latach 1989-91 odbył studium ekonomiczno-administracyjne w Brukseli, a w latach 1991-98 pełnił funkcję administratora Regii Świętej Rodziny. Po wybuchu wojny domowej w Rwandzie został 13 kwietnia 1994 r. ewakuowany z Rwandy do Brukseli. Został wtedy ustanowiony proboszczem parafii św. Bartłomieja i Matki Bożej Pośredniczki w Bousval (prowincja Brabant-Wallon) i pełnił te obowiązki do czasu względnego uspokojenia sytuacji wojennej w Rwandzie, kiedy mógł powrócić na swą placówkę.

28 marca 1998 r. skierowany został do pracy duszpasterskiej na Wybrzeżu Kości Słoniowej, do parafii pw. Jezusa Zbawiciela Miłosiernego w Yopougon w Delegaturze Matki Bożej Pokoju. Rok później powierzono mu tam prowadzenie budowy domu parafialnego. Z racji zdrowotnych i problemów osobistych na początku 2001 r. powrócił do Rwandy. Przez dwa lata pełnił funkcję dyrektora Pallotti-Presse i był rektorem wspólnoty Kigali Gikondo.

Rwandę opuścił 1 kwietnia 2002 r. i przybył do Belgii. Tu od 2002 do 2008 r. był proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela, Nawiedzenia NMP i św. Piotra w Huppaye, od 2008 do 2011 r. w parafii Objawienia Pańskiego w Brukseli i rektorem prokury SAC, a w latach 2011-12 w parafii w Walcouis, a następnie w Aische-en-Refail k. Namur.

W październiku 2022 r., po 40 latach pracy misyjnej w Afryce i w Belgii, już jako emeryt, zwrócił się do ks. generała Zenona Hanasa SAC o możliwość przejścia z Prowincji Świętej Rodziny do Prowincji Chrystusa Króla. Po konsultacjach z przełożonymi został 11 listopada 2022 r. wcielony do macierzystej Prowincji i skierowany do Sekretariatu Misyjnego w Ząbkach, gdzie podjął posługę duszpasterza. Pozostając w tej wspólnocie odbywał tu swój „czas sabatyczny”, regenerując swe siły duchowo-cielesne. Jednocześnie pracował w administracji Sekretariatu oraz w bezpośrednim duszpasterstwie z dobrodziejami.

W połowie listopada 2023 r. w związku z pojawiającymi się problemami zdrowotnymi został umieszczony w Pallotyńskim Domu Opieki im. św. Wincentego we Wrzosowie k. Radomia, gdzie został poddany konsultacjom lekarskim. Po dwóch tygodniach przewieziono go do Mazowieckiego Szpitala Specjalistycznego w Radomiu na Józefowie, gdzie na onkologii przez pięć tygodni przechodził chemioterapię i radioterapię, by następnie w początkach stycznia 2024 r. powrócić do domu w Ząbkach. Tam też zmarł 24 stycznia 2024 r. około godz. 18.00. Przeżył 67 lat i ponad trzy miesiące. Odszedł w 47 roku życia w konsekracji pallotyńskiej i w 41 roku kapłaństwa.

Był człowiekiem pogodnym, radosnym i miał poczucie humoru. Z natury swej był bardzo energicznym i pracowitym, a przy tym niezwykle ofiarnym kapłanem. Zawsze można było na niego liczyć. W zakresie osobistych potrzeb nie miał wielkich wymagań. Utrzymywał przyjazne kontakty z wieloma ludźmi, choć był człowiekiem skromnym i małomównym, ale prostolinijnym, oddanym i bezkompromisowym. Ks. Jerzy pozostaje w pamięci wielu naszych współbraci jako gorliwy misjonarz i duszpasterz, Boży kapłan i sumienny pallotyn.

Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w Ząbkach, w sobotę 27 stycznia 2024:

10.00 – Różaniec, pożegnanie Zmarłego w kaplicy Matki Bożej z Kibeho w Ząbkach, ul. Wilcza 8.

11.00 – Msza święta pogrzebowa w Kościele Miłosierdzia Bożego w Ząbkach, ul. 11 Listopada 4. Po Mszy św. odbędzie się pogrzeb na miejscowym cmentarzu.