Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 13 lutego

2004 – W Ołtarzewie zmarł ks. Józef Kołodziejczyk (ur. 1932 w Kaszycach, w diecezji przemyskiej), doktor teologii, profesor fonetyki, homiletyki, teologii pastoralnej w Ołtarzewie, profesor Instytutu Teologii Apostolstwa, rekolekcjonista, dyrektor Krajowego Dzieła Duchowej Pomocy Powołaniom 1984.

„Dzisiejszy obiad przerwał dźwięk dzwonka i słowa Księdza Rektora, które wywołały dłuższą chwilę ciszy: Zmarł ks. Józef Kołodziejczyk. Bezpośrednio po obiedzie cała wspólnota zgromadziła się na krótkiej modlitwie psalmem „Miserere”. Po kolacji odmówiliśmy w intencji śp. Księdza Józefa cząstkę Różańca Świętego. Tę modlitwę będziemy kontynuować także przez kolejne dni. Po modlitwie miało miejsce liturgiczne wyprowadzenie zwłok oraz pożegnanie ze wspólnotą” (z kroniki domu w Ołtarzewie). Pogrzeb odbył się we wtorek 17 lutego.

Był człowiekiem o „twardych” zasadach życiowych, a przy tym dobrym; nie chciał nikogo skrzywdzić. Stawiał sobie i innym wysokie wymagania. Nie narzekał ani nie skarżył się na swój los. Nie lubił przesadnych formalności ani sztywnych struktur. Przede wszystkim był cenionym rekolekcjonistą i wspaniałym wykładowcą w Seminarium. Wykonywał tu mrówczą pracę – słuchał alumnów głoszących kazania i sprawdzał setki ich kazań. Autor niniejszego Kalendarium zawsze ciepło wspomina i dziękuje ks. Józefowi za kazanie na mszy prymicyjnej w Modliborzycach.

„Był wielkim darem Pana Boga dla Pallotynów. Teraz żyje w dobrych wspomnieniach tak wielu, nie tylko duchownych. Niech przykład Jego gorliwej pracy pociąga też obecnych wykładowców seminaryjnych i alumnów. RiP”. (Rita Walczyna, 2019)

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1931 – Wspólnota ołtarzewska urządziła akademię pożegnalną dla ks. Bernarda Pawłowskiego, który w najbliższych dniach wyjechał na misje do Afryki Południowej. 

Na program akademii składały się przemówienia: ks. rektora Alfonsa Męcikowskiego, przedstawiciela braci, reprezentanta kleryków (Stanisława Czapli), muzyka, deklamacje wierszy, „Hymn Misyjny” i „Hymn Pallotynów” oraz słowo samego misjonarza. Centralną dekoracją sali był duży, oświetlony krzyż, stojący na tle czerwonych skał.

Ks. Pawłowski opuścił Ołtarzew 20 lutego, udając się do Chełmna, a stamtąd po pożegnaniu najbliższej rodziny, do Limburga, a następnie do Hamburga, by stąd odpłynąć do Afryki.

1942 – Ks. Franciszek Cegiełka SAC został przewieziony z więzienia w Norymberdze do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie nosił numer 29232. Tutaj spotkał się ponownie z uwięzionym bpem Michałem Kozalem.

W obozie Cegiełka został zbity, sponiewierany, tak że po jakimś czasie ciało zaczęło gnić i odpadać od kości. Wytworzyła się flegmona, którą mu operowano 2-krotnie (III-X 1942). Pierwszy raz operował go elektryk, ponownie stolarz. Sam uważał, że w takich warunkach, w jakich go wtedy operowano, nie powinien przeżyć. Życie swoje zawdzięczał uzdrowieniu przez wstawiennictwo s. Faustyny Kowalskiej, apostołki miłosierdzia Bożego. Po dojściu do zdrowia pracował na plantacjach, przy sortowaniu resztek krawieckich, w pończoszarni, a w końcu pobytu w Dachau był tłumaczem dla nowo przybyłych do obozu. Jako kapłan wygłaszał do księży kazania i konferencje ascetyczne. Był uznawany w obozie za duchowego przywódcę uwięzionych kapłanów. W przemówieniach swych wzbudzał nadzieję i entuzjazm wśród kapłanów, dlatego słuchano go chętnie, zachęcając nawet do zabierania głosu okrzykami: „Wodzu przemów! Wodzu prowadź!”. Napisał tam również książkę „Mistyka Ojczyzny. Rozważania więźnia politycznego”, którą wydano w Paryżu w 1946 (Ad astra 1999).

1945 – W szpitalu w Milanówku zmarł br. Franciszek Jażdżewski (ur. 1905 w Małych Chełmach, w parafii Brusy, w diecezji chełmińskiej), kierownik gospodarstwa rolnego (gospodarz) w Ołtarzewie. W nocy z 29 na 30 I 1945 br. Franciszek uległ zaczadzeniu i został przewieziony do szpitala, gdzie zmarł nie odzyskawszy już przytomności. Był starszym bratem ks. Józefa (1914-81), również pallotyna, redaktora Pallottinum.

1945* – luty – Ks. Ignacy Cieślak, a następnie ks. Konstanty Kobielus, wyjechali do Suchar, aby zająć się zniszczonym domem pallotyńskim. W Sucharach od czasów wojny nadal przebywali: br. Leon Kuczborski i br. Piotr Wąsik.

1949 – Odbyła się konsekracja biskupia Bruna Augusta Hippela SAC. Ks. Hippel 9 XII 1948 został mianowany wikariuszem apostolskim Oudtshoorn w Afryce Południowej i biskupem tytularnym Abora.

Głównym konsekratorem był Franziskus Xaver Hennemann SAC, bp tytularny Coptus i wikariusz apostolski Cape Town, a jednym z dwóch współkonsekratorów był John Baptist Rosenthal SAC, tytularny bp Seydra, wikariusz apostolski Queenstown. W uroczystościach brał udział ks. prowincjał Heinrich Schulte, z niemieckiej Prowincji Trójcy Świętej, odbywający wtedy kanoniczną wizytację w Afryce Południowej.

1951* – W Częstochowie zmarł bp Teodor Kubina (ur. w 1880 w Świętochłowicach), pierwszy ordynariusz utworzonej na mocy konkordatu diecezji częstochowskiej. Od podstaw tworzył struktury nowej diecezji. W swoim nauczaniu, zgodnie z biskupim zawołaniem „Misereor super turbam” („Żal mi ludu”) wiele miejsca poświęcał sprawom społecznym, szczególnie działalności Akcji Katolickiej. Był w 1926 założycielem tygodnika „Niedziela”.

Papież Pius XII mianował mu koadiutora, z prawem następstwa jako ordynariusza częstochowskiego, w osobie ks. Wojciecha Turowskiego SAC. Wyznaczono mu bpstwo Ancusy. Ks. Turowski, podczas wizytacji polskiej prowincji Stowarzyszenia 30 VI 1950, poinformował współbraci i episkopat Polski, obradujący w Krakowie, o swojej nominacji biskupiej i rezygnacji z urzędu przełożonego generalnego. Kilka dni później Urząd ds. Wyznań oskarżył go o „nieszczerość i podstępne odnoszenie się do władz państwowych” i nakazał mu w ciągu 48 godzin opuścić Polskę. Wobec odmowy wyjazdu 9 VII funkcjonariusze UB deportowali go samolotem do Pragi, a stąd do Rzymu, gdzie złożył 11 XI 1950 rezygnację z nominacji, którą papież przyjął 17 XI.

1951 – Na uniwersytecie w Poznaniu ks. Adam Wiśniewski uzyskał stopień doktora nauk medycznych, po obronie rozprawy doktorskiej „Okulistyka polska w pierwszej połowie XIX wieku”. Ks. Adam w 1950 uzyskał zgodę Stolicy Apostolskiej na wykonywanie praktyki lekarskiej zarówno w kraju, jak i na misjach. Odtąd służył jako kapłan i lekarz w Poznaniu, a jednocześnie starał się o wyjazd na misje zagraniczne. Założył bezpłatną poradnię dla matki i dziecka przy domu pallotyńskim w Poznaniu, otaczał również opieką medyczną kleryków pallotyńskich w Ołtarzewie i Otwocku. Był też ojcem duchownym braci w domu poznańskim. Organizował pielgrzymki i dni skupienia dla służby zdrowia. Zawód lekarza zawsze uważał nie tylko jako pracę, ale i powołanie.

1959 – Ks. Adam Wiśniewski otrzymał od ks. prowincjała Stanisława Czapli pozwolenie na wyjazd na misje i polecenie przekazania swoich agend, a następnie 19 III wyjechał początkowo do Paryża, by studiować język francuski i medycynę tropikalną w Instytucie Medycyny Tropikalnej i Trądu, a potem do Lyonu.

1967 – Ks. Kazimierz Dynarski rozpoczął pracę duszpasterską jako kapelan wojskowy: najpierw w Chełmnie n. Wisłą, potem w Żarach k. Żagania i Toruniu (kościół św. Katarzyny, proboszcz 1969-73). Od 1974 podjął pracę redaktora w Pallottinum, mieszkając ze względów zdrowotnych do 1984 w Bydgoszczy.

1978 – O. Karol Meissner (+2017), benedyktyn, lekarz, rekolekcjonista, wykładowca KUL, zajmujący się psychologią i psychiatrią, znawca zagadnień dotyczących małżeństwa, rodziny, płciowości, wychowania i etyki, miał wykład adresowany do diakonów i do pierwszego kursu alumnów.

– Tego dnia diakoni wysłuchali też wytycznych ks. Stanisława Piaskowego, który mówił o prowadzeniu grup formacyjnych.

1982 – W Lublinie zmarł ks. Leon Witała (ur. 1938 w Bielszowicach, w parafii Nowy Bytom, w diecezji katowickiej), rekolekcjonista. Kochał kapłaństwo i był wierny swemu powołaniu. Powierzoną pracę duszpasterską i rekolekcyjną wykonywał bardzo gorliwie. Jego rzetelnie przygotowane nauki rekolekcyjne, wygłaszane spokojnie, ze szczerym przekonaniem i prostym językiem, były dobrze przyjmowane przez słuchaczy.

1990* – W Osny odbył się pogrzeb ks. Juliana Zblewskiego, b. profesora Seminarium, duszpasterza polonijnego we Francji, redaktora prasy katolickiej, profesora i dyrektora gimnazjum w Chevilly, redaktora „Głosu Misjonarza”, rekolekcjonisty. Został pochowany na cmentarzu pallotyńskim w Osny.

1991 – Ks. prowincjał Czesław Parzyszek wystosował list „Do wszystkich Współbraci Polskiej Prowincji SAC o otwarciu nowej misji w Yamoussoukro na Wybrzeżu Kości Słoniowej”. Pisał w nim, że „1 stycznia 1991 Polska Prowincja Chrystusa Króla, przy współpracy Regii Świętej Rodziny, otworzyła nową placówkę misyjną w Yamoussoukro na Wybrzeżu Kości Słoniowej, obejmując posługą duszpasterską w pięknej bazylice – Sanktuarium Afryki – Matki Bożej Pokoju. Misja na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Yamoussoukro, została nam zadana i zlecona przez samego Ojca Świętego …”. Osobistym życzeniem Ojca Świętego było, aby posługiwanie pielgrzymom w bazylice Matki Bożej Pokoju przejęli polscy pallotyni.

1991 – Wielkopostne rekolekcje dla alumnów w Ołtarzewie poprowadził od 13. (Środa Popielcowa) do 16 lutego o. Wojciech Giertych OP. Myślą przewodnią rekolekcji była zachęta do podtrzymywania osobistego i osobowego kontaktu z Mistrzem Życia: „być osobą konsekrowaną na pierwszym miejscu”. 

Wieczorem 16 II odbyła się prapremiera Misterium Męki Pańskiej.

1995 – W Kleczy Dolnej zmarł ks. Ferdynand Faber (ur. 1926 w Prokocimiu, w archidiecezji krakowskiej). Ze względu na opiekę nad chorą matką zamieszkał w domu rodzinnym w Kleczy Dolnej, a po jej śmierci mieszkał tam samotnie. Z testamentu pisanego w 1954 przebija jego głębokie poczucie miłości i bojaźni Bożej: „Położył[em] jedyną swą ufność w Panu, który spieszy na pomoc, nie opuszcza i nigdy nie zapomina – Pan, zbawienie nasze”.

1998 – W Ołtarzewie odbył się koncert pod tytułem „Smykalia”, młodych gitarzystów z Warszawy, których określono „wirtuozami gitary”.

2002 – Rekolekcje dla alumnów poprowadził w dniach 13-15 lutego o. Wojciech Jędrzejewski OP. W kronice domu wpisał słowa: „Bardzo dziękuję za świadectwo otwartości i świeżości”.

2018** – W dniach 12-13 lutego 2018 w Pallotyńskim Centrum Animacji Misyjnej w Konstancinie-Jeziornej odbyły się XIII Międzynarodowe Mistrzostwa Polski Duchowieństwa w szachach szybkich i błyskawicznych. Wzięło w nim udział 14 graczy: 12 księży (w tym jeden z Kościoła prawosławnego), 1 kleryk i 1 osoba świecka poza konkursem.

Szachowym mistrzem Polski duchowieństwa w szachach szybkich został ks. Jan Kojło z prawosławnej archidiecezji białostocko-gdańskiej. Drugie miejsce zajął ks. Wojciech Sola z diecezji tarnowskiej, a trzecie miejsce ks. Mirosław Mejzner SAC, rektor WSD w Ołtarzewie.

W szachach błyskawicznych mistrzem został także ks. Jan Kojło; kolejne miejsca: ks. Mirosław Mejzner SAC i ks. Wojciech Sola.

Szachowe Mistrzostwa Polski Duchowieństwa w szachach klasycznych odbywają się od 2002. Ich pomysłodawcą jest ks. Stanisław Dębowski (Godów-Kałków, diecezja radomska). Rozgrywki w kategoriach szachów szybkich i błyskawicznych dołączono w 2006.

Patronką szachistów jest św. Teresa z Avila, która sama grała w szachy i w swoich pismach duchowych posługiwała się symboliką „królewskiej gry”. Kuria diecezji drohiczyńskiej wydała zgodę na druk obrazków św. Teresy z następującą Modlitwę szachisty, której autorem jest bp Tadeusz Pikus: „Święta Tereso Wielka z Avila, Ty, która posługując się metafora szachową, ukazałaś nam drogę do doskonałości, przyczyń się za nami, abyśmy krocząc wraz z naszym Królem i Panem, Jezusem Chrystusem, po czarno-białych polach naszego życia, mogli osiągnąć wieniec zwycięstwa. Amen.”

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny