Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 27 stycznia

1963 – Ulicami Rzymu, z kościoła S. Andrea della Valle do domu generalnego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego na via dei Pettinari, przeszła procesja z relikwiami św. Wincentego Pallottiego.

****************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1910* – W domu nowicjackim w Antoniówce Józef Lipkowski przyjął pallotyńską sutannę. Do nowicjatu w Antoniówce wyjechał w październiku 1909. Po zakończeniu nowicjatu br. Lipkowski został przeniesiony na Kopiec i mianowany nauczycielem w gimnazjum.

1915 – Br. Józef Lipkowski złożył na Kopcu wieczną profesję na ręce ks. Alojzego Majewskiego. Na Kopcu był domowym lekarzem (nazywano go „Brat doktór”), profesorem fizyki, biologii, historii, języka francuskiego i niemieckiego (również języka greckiego, geografii) w Collegium Marianum; w czasie I wojny światowej często pomagał leczyć rannych w szpitalu; pomagał też ks. Majewskiemu redagować pallotyńskie czasopisma, pisał artykuły do „Królowej Apostołów” (artykuł wstępny, dział „Z naszych domów misyjnych”) i prowadził administrację czasopisma. Zajmował się także korektą. Często jeździł do Cieszyna do drukarni, gdzie drukowano czasopismo. Udzielał się również w pracy z pallotyńskimi zelatorami, prowadząc z nimi korespondencję.

1929* – Wieczorem w Ołtarzewie, w sali nowicjackiej, odbyła się uroczysta akademia ku czci Wielebnego Założyciela, Wincentego Pallottiego. Program akademii był następujący: „1. Hymn pallotyński; 2. Odczyt: Duch PSM odbiciem ducha Wielebnego Wincentego Pallotiego – kl. Witold Hadziewicz; 3. Śpiew chórowy: O Maria Virgo clara; 4. Wiersz: Witaj Ojcze – kl. Eugeniusz Piegłowski; 5. Śpiew chórowy: Ave Regina: 6. Referat: Idea miłości bliźniego w życiu Wielebnego Wincentego Pallottiego – kl. Borczuk; 7. Śpiew solowy: Szczęśliwy dzień błysnął Tobie – kl. Eugeniusz Piegłowski; 8. Wiersz: Ojcze nasz – kl. Józef Bogdan; 9. Śpiew chórowy: O sanctissima.
Dyrygentem był kl. Henryk Popielas. Dekoracje urządzano pod przewodnictwem kl. Michała Pliszki. Cały wieczór, nacechowany uroczystą powagą, przeszedł nadzwyczaj mile. Na akademii był również obecny ks. rektor Stanisław Wierzbica, który tu przybył na kilka dni dla odpoczynku” (z kroniki seminaryjnej).

1939* – Wszyscy księża i klerycy w Ołtarzewie otrzymali nowe rytuały.

1945** – Oddziały Armii Czerwonej zajęły niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny w Auschwitz-Birkenau.
W obozie zagłady hitlerowcy więzili podczas II wojny światowej ponad 1,3 mln osób. Życie straciło tu ponad 1,1 mln – głównie Żydów, ale także ok. 75 tys. Polaków oraz tysiące Romów, jeńców sowieckich i przedstawicieli innych narodów.
W obozie Auschwitz zginęło 9. pallotynów: bł. ks. Józef Jankowski, Sł. B. ks. Franciszek Kilian, Sł. B. ks. Norbert Pellowski, Sł. B. ks. Jan Szambelańczyk,
kl. Stanisław Sadowski, br. Piotr Bochenek, br. Bernard Kowalski, br. Bronisław Regulski, br. Jan Wąsik. Wszyscy oni zostali 28 maja 1941 przywiezieni do obozu koncentracyjnego w Auschwitz.
Szerzej na ten temat i fotografie zob. w oddzielnym poście

1945 – Zostało wyzwolone Chełmno. Do swego Domu Misyjnego powrócili pallotyni, aby kontynuować przerwaną przez wojnę działalność duszpasterską i dydaktyczno-wychowawczą.

1953 – Regia Miłosierdzia Bożego wydzierżawiła wojsku amerykańskiemu na 5 lat budynki dawnego domu w Chevilly k. Orleanu. Do czerwca trwał okres próbny umowy.

1963 – Z okazji kanonizacji św. Wincentego Pallottiego lubelscy pallotyni wygłosili w 15. kościołach i 2. kaplicach publicznych Lublina okolicznościowe kazania o św. Wincentym Pallottim (w samym Lublinie wygłoszono w sumie 69 kazań), przedstawiając idee i dzieła nowego świętego. Już na dzień kanonizacji (20 I 1963) ks. Franciszek Mąkinia wykonał i umieścił we wszystkich kościołach Lublina plakaty informujące o tym fakcie, a na kilka dni przed kanonizacją pallotyni lubelscy wygłosili w miejscowej katedrze kazania epifanijne, których tematem był „Kościół naszych dni”. Również poza Lublinem, w parafii Parczew i Kijany, wygłoszono kazania ku czci nowego świętego.
Urządzono też spotkanie z przedstawicielami Kurii Diecezjalnej w Lublinie, KUL, na które przybyli m.in. bp Jan Mazur, ks. Piotr Stopniak wikariusz generalny, ks. Marian Rechowicz rektor KUL, Zdzisław Papierkowski prorektor KUL, ks. Paweł Pałka przedstawiciel WSD w Lublinie i wielu profesorów KUL.
Przeprowadzono też dwie konferencje: dla księży dziekanów diecezji lubelskiej („Duszpasterska działalność św. Wincentego Pallottiego”) i alumnów WSD w Lublinie („Pallotti, apostoł Rzymu i świata”). Dwóch pallotynów zamieściło swoje artykuły w „Przewodniku Katolickim” i „Tygodniku Powszechnym”. Była też w gmachu uniwersyteckim wystawa poświęcona Pallottiemu i jego dziełu, która budziła wielkie zainteresowanie w środowisku akademickim i wśród młodzieży szkół średnich. Osobne spotkanie urządzono dla współpracowników i przyjaciół spośród ludzi świeckich.

1964 – Rozpoczęła się dwudniowa wizytacja Seminarium Duchownego w Ołtarzewie przez władze państwowe z Kuratorium. Był to rodzaj szykan władz państwowych względem pallotynów. Państwowa komisja chciała kontrolować program nauczania seminaryjnego, a także zatwierdzać profesorów i wykładowców seminaryjnych. Rektorem Seminarium był w tym czasie ks. Józef Lisiak (1960-66).

1971 – Przedstawiciele telewizji amerykańskiej (American Broadcasting Company ABC News) zrobili reportaż o Seminarium w Ołtarzewie.
– Tego dnia prof. Romanowski z AWF-u z Warszawy miał w Seminarium wykład pt.: „Wpływ czynników ruchowych na zdrowie psychologiczne człowieka”. Wykładu wysłuchali też członkowie Zebrania Prowincjalnego, którzy w tym czasie obradowali w murach Seminarium.

1977 – W Częstochowie odbyło się pierwsze zebranie duszpasterzy współpracowników. Przewodniczył mu z ramienia Zarządu Prowincjalnego ks. wiceprowincjał Jan Pałyga, a Sekretariat ds. Apostolstwa reprezentował ks. Stanisław Rudziński. W tym czasie duszpasterze współpracowników, mianowani przez Radę Prowincjalną, działali w następujących placówkach: Chełmno, Częstochowa, Gdańsk ul. Elżbietańska, Kielce, Kościelisko, Lublin, Ołtarzew, Otwock, Poznań, Radom, Szczecin, Wadowice, Wałbrzycha i Ząbkowice Śląskie. Z Ołtarzewa w tym spotkaniu wzięli udział: br. Tadeusz Robak i brat Adam Fułek.
Podobne spotkania duszpasterzy współpracowników odbywały przynajmniej raz do roku.

1988* – Odbył się zjazd duszpasterzy z grupy misyjno-ekolekcyjnej, zorganizowany przez Zarząd Prowincjalny. Pierwszy referat wygłosił ks. prof. Eugeniusz Weron: „Powołanie i posłannictwo świeckich w Kościele w świetle Synodu Biskupów”. Wystąpienie ks. Werona było ubogacone nie tylko refleksją, ale własnymi spostrzeżeniami i świadectwem – brał bowiem osobisty udział w Synodzie na zaproszenie Jana Pawła II. Drugi referat wygłosił ks. dr Gerard Siwek CSSR: „Udział świeckich w misji ludowej”. Kolejny przedstawił ks. dr Kazimierz Więsyk: „Znaczenie wspólnot apostolskich dla rozwoju życia religijnego w parafii” i ostatni – ks. doc. dr Antoni Lewek z ATK: „Problematyka społeczna i patriotyczna w kazaniach”. Po referatach trwała dyskusja na temat funkcjonowania Sekretariatu ds. Apostolstwa i wyznaczania prac rekolekcjonistom i misjonarzom. Głos zabierali: ks. radca Roman Tkacz, sekretarz ds. Apostolstwa i ks. Jan Kowalski, pracownik Sekretariatu.

1992 – W kościele parafialnym św. Kazimierza w Pruszkowie odbył się pierwszy etap liturgii pogrzebowej śp. ks. Stanisława Leśniaka. Była to inicjatywa miejscowego proboszcza, aby złożyć hołd wdzięczności i dar modlitwy za wieloletnią posługę kapłańską zmarłego, zwłaszcza w konfesjonale. We Mszy św. uczestniczyła delegacja seminarium z Ołtarzewa, z ks. rektorem Kazimierzem Czulakiem.
– Tego dnia w Ołtarzewie została też odprawiona Msza św., o którą prosił w swoim testamencie duchowym zmarły ks. Leśniak. Chciał on, aby nie modlić się za niego, ale „w intencji Niepokalanego Serca Maryi, by Ona zwyciężyła w sercach ludzkich, rodzinach i narodach; aby przez Nią nadeszło zjednoczenie chrześcijan, nawrócenie pogan, Żydów i biednej Rosji, by Ona uprosiła grzesznikom nawrócenie”. Ostatnią intencją było – „by pod Jej opieką ludzkość przygotowała się na ostateczne przyjście Chrystusa, by On przyszedł do ludzkości oczekującej Go z miłością, zjednoczonej z Bogiem przez łaskę”.

1996 – Ks. Jerzy Szozda został mianowany nowym rektorem domu Osny Drukarnia (radcami zostali: ks. Leszek Woroniecki i ks. Alojzy Misiak). Dyrektorem Szkoły Drukarskiej (ETI) w Osny, po zwolnieniu z tej funkcji p. Pierre Bernot’a, został desygnowany ks. Alojzy Misiak.

1997 – W dniach 27-29 stycznia w Ołtarzewie odbyło się pierwsze spotkanie formatorów pallotyńskich z całej Europy, na które przybyli współbracia z Niemiec, Włoch, Irlandii oraz polscey pallotyni pracujący we Francji i Szwajcarii. Najliczniejszą grupę wśród obradujących stanowili współbracia z obu polskich prowincji, pracujący w naszym seminarium, nowicjatach oraz w duszpasterstwie powołaniowym.

2008 – Bp odesko-symferopolski Bronisław Bernacki poświęcił kaplicę w nowo zakupionym domu i plac pod budowę sanktuarium MB Fatimskiej w Odessie. Obecny był przy tym ks. prowincjał Zdzisław Słomka, ks. sekretarz ds. Misji Grzegorz Młodawski, ks. delegat pallotynów pracujących na Ukrainie Stanisław Firut i administrator delegatury ks. Stanisław Kantor.

2014 – Kongregacja ds. Kanonizacyjnych uznała heroiczność cnót sł. B. Elżbiety Sanny Porcu.

2014 – Zakończyła się wizytacja generalna Delegatury św. Jana Pawła II w Kanadzie. Trwała od 20 I. Przeprowadził ją ks. Martin Manus, radca generalny. Delegatura składa się ze wspólnot: Burlington – par. św. Gabriela, Hamilton – par. św. Antoniego z Padwy, Cambridge – par. św. Ambrożego, Waterloo – par. św. Agnieszki i St. Clements – par. św. Klemensa. Delegatem prowincjała w Kanadzie był ks. Piotr Machnacki.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny