Prowincja Chrystusa Króla

PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY

Kalendarium Pallotyńskie na 18 kwietnia

1993 – Niedziela Bożego Miłosierdzia – W Rzymie pap. Jan Paweł II dokonał beatyfikacji s. Faustyny Kowalskiej (+1938), zakonnicy ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, mistyczki, stygmatyczki i wizjonerki, głosicielki kultu Miłosierdzia Bożego i autorki „Dzienniczka”.

W tym dniu Seminarium ołtarzewskie udało się z pielgrzymką do kościoła Miłosierdzia Bożego w Ożarowie Mazowieckim. Tam podczas Godziny Miłosierdzia i w czasie Eucharystii składano „dziękczynienie Ojcu za dar Serca Jezusa, pełnego Miłosierdzia i za jego wyrazicielkę na ziemi, bł. Siostrę Faustynę”. Uroczystej Mszy św. przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. prowincjał Mieczysław Olech. Na zakończenie Mszy św. ks. prof. Eugeniusz Weron dokonał aktu zawierzenia Miłosierdziu Bożemu obydwu polskich prowincji Stowarzyszenia.

2004 – Niedziela Miłosierdzia Bożego – W ramach obchodów tego święta delegacje Seminarium wzięły udział w uroczystościach, jakie odbyły się w Osny we Francji, w Częstochowie w Dolinie Miłosierdzia i w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Ożarowie Mazowieckim, gdzie liturgii przewodniczył i kazanie wygłosił Józef kard. Glemp Prymas Polski – uroczystości te transmitowała TV „Puls”.
Do Osny już 14 kwietnia udało się czterech alumnów, do których dołączył później ks. Roman Forycki.

*******************************************************

Inne wydarzenia tego dnia:

1889 – W Rzymie zmarł ks. Giuseppe Faà di Bruno (ur. 1815 w w Alessandrii w Piemoncie), dr teologii, generał Stowarzyszenia 3 III 1869 – 18 IV 1889, drugi założyciel Stowarzyszenia. Szczególnie troszczył się o rozwój domów formacyjnych i dobre wychowanie przyszłych kapłanów.
W chwili jego śmierci Stowarzyszenie liczyło 83 członków, w tym 31 księży, 40 kleryków i 12 braci mieszkających na 13 placówkach. Pallotyński historyk ks. Francesco Moccia (†1998) uważał go za „drugiego założyciela” Stowarzyszenia.
Ks. Giuseppe miał jedenaścioro rodzeństwa. Najmłodszy brat 7 (ur. 1825), początkowo oficer, profesor w Turynie, a potem kapłan i założyciel instytutu Sióstr NMP z Suffragio (sanktuarium w Turynie – gdzie siostry modlą się za poległych żołnierzy, za ofiary wojen i pokój między narodami) i Pobożnego Dzieła Świętej Zyty, zmarł w Turynie 27 III 1888 i został beatyfikowany 25 IX 1988 przez pap. Jana Pawła II.

1927 – W Poniedziałek Wielkanocny przyjechali z Warszawy do Ołtarzewa: ks. superior Wojciech Turowski, ks. rektor Alfons Męcikowski i br. Ludwik Krajniewski, by przedstawić współbraciom plan pracy na przyszłość.
– Br. Ludwik Krajniewski następnego dnia zrobił plany pod klomby i alejki w ogrodzie, które zostały wykonane przez braci i ogrodnika Jabłońskiego.

1930 – O. Anicet Kopliński OFMCap z Warszawy (+1941, męczennik II wojny światowej, nazywany jałmużnikiem Warszawy, błogosławiony), nadzwyczajny spowiednik Ołtarzewa, spowiadał tego dnia w Seminarium kleryków pierwszego kursu, odprawiających sześciodniowe ścisłe rekolekcje.

1934 – Z Rajcy k. Nowogródka przybyli na stałe do Ołtarzewa: br. Zygmunt Gregorowicz i postulant Jerzy Sawicki.

1936 – Gośćmi domu w Ołtarzewie byli: ks. Jakub Kukliński CR (+1946), superior w Poznaniu i dr Szczepan Gracz z Henrykowa.

1936 – W szpitalu w Chełmnie zmarł Witold Jędrzejewski z Grudziądza („jedyne dziecko matki-wdowy”), wychowanek pallotyńskiego gimnazjum w Chełmnie.

1952 – W celu doskonalenia poziomu pracy wychowawców w Seminarium, w dniach 16 – 18 kwietnia zaproszono do Ołtarzewa wykładowcę pedagogiki z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, profesora Stefana Kunowskiego (+1977), który w szeregu wykładów omówił główne problemy wychowania. W kursie tym uczestniczyło ponad 20. zainteresowanych osób, także z innych domów pallotyńskich.

1969 – Drukarnię w Osny odwiedził bp Szczepan Wesoły, gnieźnieński bp pomocniczy, zastępca abpa Władysława Rubina, delegata Prymasa Polski do opieki nad emigracją i uchodźstwem polskim. Towarzyszyli mu ks. Zenon Modzelewski i ks. Józef Sadzik.

1969 – Editions du Dialogue wydało trylogię Rogera Ferleta (1903-1983): Ardesco – Valentine – La Madrague (reedycja; pierwsze wydanie 1955-57, poza pallotynami).

1972 – Ks. Stanisław Martuszewski zakończył urząd prowincjała polskiej Prowincji Chrystusa Króla. Na czasy jego prowincjalstwa przypadły uroczystości 1000-lecia Chrztu Polski (1966). Ks. Martuszewski wziął udział w millenijnych obchodach diecezji gorzowskiej (5 XI 1966), które odbyły się przy kościele św. Jana Ewangelisty w Szczecinie, obsługiwanym przez pallotynów. Z członkami Zarządu Prowincjalnego uczestniczył często w obchodach millenijnych na poszczególnych placówkach Stowarzyszenia. W 1968 odbyła się w Kościelisku Nadzwyczajna Kapituła Prowincjalna (22-31 I) w celu dostosowania życia Stowarzyszenia do uchwał II Soboru Watykańskiego. Głównymi tematami Kapituły Prowincjalnej były: cel i natura Stowarzyszenia, działalność apostolska Stowarzyszenia, soborowa odnowa przyrzeczeń, duchowość stowarzyszenia, formacja i przygotowanie do apostolstwa, formacja braci, zarządzanie w Stowarzyszeniu oraz sprawy specjalne. Każdym tematem zajmowała się specjalna komisja.

1973 – W Domu Drukarni w Osny zmarł ks. Józef Kotlęga (ur. 1897 w Wielkiej Komorzy, w diecezji chełmińskiej), profesor teologii w seminarium, misjonarz w Urugwaju i Brazylii 1937-69, duszpasterz polonijny we Francji.
W IV 1934 przeszedł do Warszawy, potem do Suchar, gdzie pełnił funkcje profesora teologii w Seminarium, ekonoma i administratora wiejskiej kaplicy, a następnie do Ołtarzewa. Następnie udał się do pracy misyjno-emigracyjnej do stolicy Urugwaju, do Montevideo.
Był sumiennym i bardzo gorliwym kapłanem, trzymającym się dyscypliny wewnętrznej i zewnętrznej, której nabył jeszcze w wojsku. Wiele razy powtarzał, że Bóg go wysłuchiwał, gdy modlił się o zdrowie i że w swoim życiu nie opuścił ani jednej Mszy. Umiał łączyć pogodę ducha z delikatnością wobec innych. W „Naszej Rodzinie” były drukowane fragmenty jego pamiętnika z lat 1922-32 („Z Pamiętnika”, NR 1973, nr 7-8, 18-20), a w „Królowej Apostołów” cykl artykułów pt. „Z jednej półkuli na drugą. Kartki z podróży misjonarza w Urugwaju” (poszczególne numery 1937-39).

1974 – Kongregacja ds. Zakonnych i Instytutów Świeckich wyraziła nihil obstat, co do przyjęcia ks. Franciszka Cegiełki do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, dając mu uprzednio zwolnienie z konsekracji w Instytucie Ojców Szensztackich i wydając dekret ekskardynacji z diecezji Münster. Odtąd ks. Cegiełka ponownie przynależał do Regii Miłosierdzia Bożego i do wspólnoty w North Tonawanda. Mieszkał u felicjanek w Filadelfii jako profesor College. W 1975 ponownie złożył profesję wieczną w Stowarzyszeniu.
Ksiądz Franciszek znał osobiście ks. Josepha Kentenicha, założyciela Ruchu Apostolskiego i miał dla niego wielkie uznanie za jego postawę w Dachau (oddawał więźniom część swej racji żywnościowej). Mogło to mieć wpływ na decyzję przejścia Cegiełki w 1970 do Instytutu Ojców Szensztackich.

1979 – Do Poznania na ogólnopolski zjazd profesorów i wykładowców teologii moralnej w seminariach duchownych, wyjechał ks. Paweł Góralczyk. Na podobne spotkanie z zakresu psychologii – udał się do Tarnowa ks. Jan Papkała.

1988 – Ks. Martin Juritsch, generał Stowarzyszenia, odpowiedział na dwa pisma ks. Czesława Parzyszka, prowincjała Prowincji Chrystusa Króla, w których ten prosił o wyjaśnienie stanu prawnego Regii Miłosierdzia Bożego we Francji.
W udzielonej odpowiedzi czytamy: „W dniu 2 sierpnia 1946 r. Rada Generalna przekształciła Delegaturę Francuską w Regię zależną od Prowincji Polskiej. Nowo utworzona Regia nie mogła jednak przez wiele lat utrzymywać kontaktów z prowincją macierzystą. Rozwinęła się ona raczej jako samodzielna. W tej sytuacji pismem z dnia 10 kwietnia 1948 r. Zarząd Generalny udzielił Zarządowi Regii uprawnień nadzwyczajnych […]. W ten sposób ukształtowało się przekonanie, że Regia jest samodzielna, a więc niezależna […]. Biorąc pod uwagę niejasność dotychczasowego stanu prawnego i uwzględniając rozwój Regii, Rada Generalna na posiedzeniu w dniu 12 kwietnia 1988 r. orzekła, że Regia Miłosierdzia Bożego we Francji jest regią samodzielną”.

1993 – Niedziela Bożego Miłosierdzia – W Rzymie pap. Jan Paweł II dokonał beatyfikacji s. Faustyny Kowalskiej (+1938), zakonnicy ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, mistyczki, stygmatyczki i wizjonerki, głosicielki kultu Miłosierdzia Bożego i autorki „Dzienniczka”.
– W tym dniu Seminarium ołtarzewskie udało się z pielgrzymką do kościoła Miłosierdzia Bożego w Ożarowie Mazowieckim. Tam podczas Godziny Miłosierdzia i w czasie Eucharystii składano „dziękczynienie Ojcu za dar Serca Jezusa, pełnego Miłosierdzia i za jego wyrazicielkę na ziemi, bł. Siostrę Faustynę”. Uroczystej Mszy św. przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. prowincjał Mieczysław Olech. Na zakończenie Mszy św. ks. prof. Eugeniusz Weron dokonał aktu zawierzenia Miłosierdziu Bożemu obydwu polskich prowincji Stowarzyszenia.

1991 – Na KUL odbyła publiczna obrona doktorska ks. Mariana Kowalczyka. Tematem rozprawy był: „Pneumahagijny charakter laikatu w nauczaniu Jana Pawła II”. Promotorem doktoratu był ks. prof. Czesław Bartnik, a recenzentami: ks. prof. Lucjan Balter SAC i ks. prof. Celestyn Napiórkowski OFMConv.

1993 – Bp Thierry Jordan z Pontoise przewodniczył w Osny uroczystościom święta Miłosierdzia Bożego. Po 35. latach przerwy wznowiono pismo „Messager de la Miséricorde Divine”; do redakcji pisma weszli: ks. Alojzy Misiak, ks. Jan Kostkiewicz i ks. Eugeniusz Małachwiejczyk.

1995 – W szpitalu w Otwocku zmarł ks. Józef Matyka (ur. 1924 w Germanisze, w parafii Wilczyska, w diecezji podlaskiej), notariusz sądu metropolitalnego w Warszawie, sekretarz prowincjalny 1981-90, kierownik archiwum prowincjalnego 1982-84 w Ołtarzewie.
W latach 1963-69 przebywał w Ołtarzewie, będąc notariuszem sądu metropolitalnego w Warszawie.
Od 25 VIII 1990 przebywał w Otwocku na leczeniu, posługując jednocześnie siostrom de Notre Dame.
Podkreślić należy jego cichość, ogromną pracowitość i systematyczność. W czasie ostatniej wojny ks. Józef doświadczył czasu bez miłosierdzia, niewierności człowiekowi i jego godności jako dziecka Bożego, i dlatego starał się potem doświadczyć i zaświadczyć o obecności wiernego i miłosiernego Boga i Zbawiciela. Wierność i miłosierdzie, realizował przez codzienną posługę w szpitalach i urzędach kościelnych oraz wśród sióstr zakonnych. Jego rozmowy z Chrystusem, doświadczenie Jezusowej obecności przenoszone na spotkania z innymi i ofiarowanie cierpienia za cały świat jest świadectwem wierności jego kapłańskiego serca Bogu i ludziom.

1996 – Ks. Piotr Kopitzara został proboszczem w Blodelsheim, w diecezji Strasburg (do 12 IX 1999; następnie w parafii d’Aspach-le-Bas).

2003 – W szpitalu w Chełmnie zmarł br. Mieczysław Dominik Wróbel (ur. 1923 w Bielsku; od 1951 Bielsko-Biała; w administracji apostolskiej Śląska Polskiego, późniejszej diecezji katowickiej), bibliotekarz w seminarium w Ołtarzewie, pracownik Instytutu Socjologii Religii w Otwocku, członek Regii Miłosierdzia Bożego 1983-1993, działacz polonijny we Francji.
Od 5 IX 1957 był bibliotekarzem w Ołtarzewie (do 1968) i pracował w kancelarii rektorskiej. Następnie od 2 IV 1971 rozpoczął pracę w Otwocku w charakterze pracownika Instytutu Socjologii Religii. 4 IV 1979 wyjechał do pracy w regii francuskiej, gdzie pracował w drukarni do 1998.
W 1993 przeszedł do Prowincji Zwiastowania Pańskiego. Po powrocie do kraju przebywał jako emeryt najpierw krótko w Poznaniu (od 15 I 1998) i Bielsku-Białej (od 2 III 1998), a następnie w Chełmnie (od 24 IX 1998).
Br. Wróbel szczególnie pielęgnował modlitwę do Bożego miłosierdzia. Czas jego śmierci przypadł też w Godzinie miłosierdzia i w dzień odkupienia. Zawsze słuchał Radia Maryja. Br. Mieczysław został pochowany na cmentarzu na Błoniach w Bielsku-Białej.

2004 – Niedziela Miłosierdzia Bożego – W ramach obchodów tego święta delegacje Seminarium wzięły udział w uroczystościach, jakie odbyły się w Osny we Francji, w Częstochowie w Dolinie Miłosierdzia i w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Ożarowie Mazowieckim, gdzie liturgii przewodniczył i kazanie wygłosił Józef kard. Glemp Prymas Polski – uroczystości te transmitowała TV „Puls”.
Do Osny już 14 kwietnia udało się czterech alumnów, do których dołączył później ks. Roman Forycki.

2009 – Bp spiski František Tondra (+3 V 2012) poświęcił kościół Miłosierdzia Bożego w Spišskej Novej Vsi, na osiedlu Zapas, w parafii Smižany i uznał go za Diecezjalne Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.

ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny